boyfriend (เนียลอง)
พี่เป็นของผมแค่คนเดียว จำเอาไว้องซองอู!!!!!
"ไอ้แดนปล่อยกูฮืออ"
ร่างบางหวีดร้องไห้แทบขาดใจ น้ำตาไหลเป็นสายเมื่อใบหน้าคมซุกไซร้อยู่แถวซองคอ ซอกคอขาวถูกขบกัดดูดดุนอย่างแรงจนขึ้นเป็นรอยแดงม่วงไปทั่วตามอารมณ์ดิบของร่างที่อยู่เหนื่อยกว่า เสื้อที่คลุมร่างกายถูกกระชากออกไม่เหลือชิ้นดี
"หึ ร้องไห้ไปมันก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ"
มือใหญ่บีบกรามเล็กจนคนตรงหน้าต้องสะบัดหน้าไปมาอย่างหาทางหนี ลิ้นร้อนถูกส่งเข้าไปในปากต้อนกวาดลิิ้นเล็กอย่างดุเดือด คนที่ขัดขืนต้องยกมือขึ้นมาทุบตีและผลักตัวคนข้างบนออกอย่างต้องการอากาศหายใจ
"อื้อออื้มมม"
แดเนียลยิ้มมุกปากทันทีเมื่อเขาผละออกมาปล่อยให้คนตัวเล็กอ้าปากหอบเอาอ๊อกซิเจนเข้าไปเลี้ยงร่างกายด้วยความเหนื่อยหอบอกเล็กกระเพื่อมขึ้นลงจนน่าส่งลิ้นไปเลียยอดอกนั้นเสียเหลือเกิน
"ไอ้เอื้ยแอนอ่อยอู" ร่างเล็กท้วงขึ้นโดนรุกร้ำจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนปากบวมเจ่อ มันรุนแรงกว่าทุกครั้งจนได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้งอยู่ในปากแต่แทนที่แดเนียลจะผละออกแต่กับกดซ้ำหนักกว่าเดิมอย่างหื่นกระหาย ความดิบเถื่อนถูกหยิบยื่นให้ร่างเล็กแม้ว่ามันอาจจะไม่ใช่ครั้งแรกของเขากลับแดเนียลก็ตาม
"ฮึก..ไม่เอาแล้ว!..ปล่อยกู..อ๊ะ.." เสียงใสร้องออกมาอย่างอดไม่ได้เมื่อปากหนาคลอบคลุมตุ่มไตของตนเข้าเต็มปากและใช้ลิ้นดูดดุนอย่างแรง นิ้วเรียวยาวจิกเข้าที่เตียงเมื่อความเสียวซ่านมันแผ่ครอบคลุมจนร่างบางต้องกัดฟันแน่น จากข้างนึงลุกไปอีกข้างนึงจนร่างบางแถบจะละลายไปกับเตียง ความรู้สึกตอนนี้มีทั้งความโกรธความเกลียด..
"ทำไมเงียบละ ร้องออกมาสิพี่ซองอู!!"แดเนียลัวเราะในลำคอ ทำให้ร่างบางน้ำตาไหลออกมาอีกรอบ เขาเกลียด เกลียดร่างกายตัวเอง เกลียดคนตรงหน้ามากที่สุด
"มึงมันเลว..ฮึก"
"พี่ก็ต้องทำใจหน่อยนะ เพราะผมมันเลวกว่าที่พี่คิด"
"ฮึก" ร่างบางปรือตามองคนตรงหน้า
"ผมจะทำให้พี่หนีผมไปใหนไม่ได้ ต่อให้พี่หนีไปผมก็จะตามหาพี่ให้เจอ"
ปากหนาไล่โลมเลียทั่วกายขาวที่ตอนแรกกะจะแกล้งเล่นเท่านั้น แต่ตอนนี้อารมณ์ความตรงการที่อยู่ๆมันก็ประทุขึ้นมา มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่างทั้งยังบีบครั้นสะโพกมนจนทำให้ซองอูสะดุ้งขนลุกกราว
ความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศในห้องที่กระทบกับผิมนุ่นทำให้ร่างบางถึงกับขนลุกกราวอีกครั้ง ร่างบางเริ่มกับมากิ้นและทุบตีอีกครั้งพยายามที่จะเบี้ยงหน้าหลแต่กลับถูกตามอีกตามเคย
"ไอ้แดน!..ฮึก..ไม่เอา!!" ร่างบางดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างของแดเนียลที่มีเพียงกางเกงบ๊อกเซ่อแค่ตัวเดียว ร่างบางได้แต่อ้อนวอนแต่เหมือนคนที่ใช้แต่อารมณ์กามของตัวเองนั้นจะไม่ฟังคำพูดของเขาเลย มือหนาเลื่อนขึ้นมากอบกุมกายเล็กและพาให้อารมณ์ของคนที่นอนหอบอยู่นั้นกระตุกฮวบ เสียงครางระงมดังไปทั่วห้องกว้างเมื่อถูกเร่งจังหวะจนเกิดเสียงเฉอะแฉะดังขึ้น
"อื้อออ.. อ๊ะ!.. ย..หยุด..อ๊าาาา!!" ความแรงและเร็วถูกตีขึ้นจนร่างของซองอูกระตุกวูบ น้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเต็มมือใหญ่คนที่แทบจะหมดแรงปรือตามองอีกคนด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ไอ้เหี้ยแดน สารเลว!
"อย่าเพิ่งตายคาเตียงผมละพี่่"
"พ..พอได้แล้ว..ฮึก"
"ผมบอกพี่แล้วไงว่าวันนี้จะเป็นวันที่พี่ไม่มีวันลืม" แดเนียลพูดเสียงเรียบก่อนจะจับร่างบางให้พลิกกายคว่ำกับเตียง ดวงตาคมกริบไล่มองกายขาวอย่างพอใจ ทำไมครั้งนี้พี่ทำให้ผมไม่อยากละจากตัวพี่เลยพี่ซองอูพี่กำลังทำให้ผมเป็นบ้า
"พอสักที..ฮืออ..ฮึกพอ..อึก อ๊ะอ๊าา!!" ร่างบางร้องออกมาเมื่อความเย็นบางอย่างจ่อเข้ามาที่ช่องทางหลังของตัวเอง ซองอูหดเกร็งเมื่อรู้ว่ามีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาข้างใน
"กูเจ็บไอ้สัส! เอามันออกไปอ๊ะะ!!" ซองอูตวาดใส่คนที่กำลังทำอนาจารกับร่างกายของเขา แต่นั้นกลับห้ามอะไรไคนตรงหน้าไม่ได้เลย เมื่อนิ้วยาวถูกส่งเข้าไปข้างในคนที่อยู่เหนือกว่าได้แต่กัดฟันแน่น
"อย่าเกร็งดิพี่" ร่างหนาพูดขึ้นมาก่อนที่ใบหน้าคมจะโน้มเข้าหาใบหน้าเล็กแล้วประกบจูบอีกครั้ง ขณะเดียวกันนิ้วเรียวก็ชักเข้าชักออกจนร่างบางกระสับกระส่าย และเมื่อความเคยชินผ่านไปนิ้วที่สองและสามก็ถูกส่งเข้ามาอีกจนทำให้ร่างบางถึงกับนิ่วหน้า มันรู้สึกเหมือนร่างทั้งร่างจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
"อ๊ะ..เจ็บ..ก..กูอ๊ะอ๊าาาา!!"
"คนร่านๆแบบพี่นี่เจ็บเป็นด้วยเหรอผมคิดว่าพี่น่าจะชินได้แล้วนะ"
คำพูดที่ร่างสูงเปล่งออกมามันเหมือนมีมีดหลายล้านเล่มกรีดเข้ามาที่ใจของคนร่างบาง ใหนคนที่บอกว่ารักกัน ใหนคนที่บอกว่าจะไม่ทำร้าย นี่คือสิ่งที่เขาควรได้รับใช่มั้ย น้ำตาถูกหลั่งออกมาอีกครั้งพร้อมเสียงสะอื่นจนตัวโยน
"คนเลวๆอย่างพี่มันควรจะคู่กับคนเลวๆอย่างผม!!" ผมจบแดเนียลก็ดึงสะโพกเล็กให้เข้ามาหา ก่อนจะถอดนิ้วทั้งสามออกแล้วใส่แท่งร้อนเข้าไปแทน เสียงร้องดังลั่นด้วยความเจ็บปวด ช่องทางแคบตอดรัดแก่นกายใหญ่จนไม่สามารถขยัยตัวได้ แกนใหญ่ที่เสียบคาช่องทางรักไว้เพื่อให้คนใต้ร่างๆด้ปรับตัวเริ่มขยับเข้าออกจากช้าไปเร็วเพื่อให้ถึงสุดปลายทาง
"อ๊ะอ๊า..ฮึก..จ..เจ็บอาอ๊ะ..ด..แดน..อ๊าาา!!" เสียงครางที่ดังกระเส่าพอๆกับเสียงร้องที่บ่งบอกว่าเจ็บปวดจนร่างกายจะแตก เสียงเนื้อกระทบกันดังระงมไปทั่วห้องอย่างน่าอาย ใบหน้าคนที่ควคุมนั้นมีความสุข ทั้งที่คนรองรับอารมณ์นั้นเจ็บจนแทบขาดใจ ซองอูครางออกมาอย่างลืมความอาย
"เชี้ยโคตรแน่นเลยว่ะ"
"ด..แดน..อ๊ะอื้มม อ๊ะอ๊ะ"
"ครางชื่อผมสิพี่ซองอู"
"อ๊ะ..ด..แดเนียล..อ๊าาา!!" เมื่อแก่นกายใหญ่สวนโดนจุดกระสันเข้าเต็มแรงทำให้เสียงหวานครางลั่น สร้างความพอใจให้ร่างสูงเป็นอย่างมาก เตียงใหญ่สั่นคลอนดังเอี๊ยดอ้าดแทบจะพังลงมาเพราะความเร็วและแรงอย่างไม่ยั่งของร่างสูง
ความสุขลึกๆที่ถูกตีมาทับความเจ็บปวดทำให้ซองอูนึกอยากจะกลั่นใจตาย จนสุดท้าย..
"อ๊าาาา!!//อืมมมม!!" สิ้นเสียงร่างทั้งสองก็ฟุบลงราบกับเตียงไปพร้อมกับน้ำรักมากมายของแดเนียลที่ถูกฉีดเข้าไปในช่อทางของซองอูแถมยังมากจนมันล้นไหลออกมาตามง้ามขาของร่างบาง คนที่โดนกระทำนอนหายใจหอบถี่ฟุบหน้าลงกับหมอนก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอีกครั้งโดยไม่สนใจว่าร่างสูงจะพูดว่ายังไง ตอนนี้เค้าเกลียด เกลียดคนที่ชื่อคังแดเนียล
"พี่ซองอู.."
"..." ซองอูไม่ตอบโต้เพราะตอนนี้แค่แรงที่จะลืมตายังไม่มี เขาแค่ขอให้เรื่องวันนี้มันเป็นแค่ความฝัน ตื่นเช้ามาหวังว่าเขากับคังแดเนียลจะเป็นแค่คนที่ไม่รู้จักกัน เป็นแค่คนร่วมโลกกันเท่านั้น พอกันทีกับรักจอมปลอม ..
"ขอโทษ.."
กลับมาเม้นกันด้วยน้าาา ❤❤❤❤❤
"ไอ้แดนปล่อยกูฮืออ"
ร่างบางหวีดร้องไห้แทบขาดใจ น้ำตาไหลเป็นสายเมื่อใบหน้าคมซุกไซร้อยู่แถวซองคอ ซอกคอขาวถูกขบกัดดูดดุนอย่างแรงจนขึ้นเป็นรอยแดงม่วงไปทั่วตามอารมณ์ดิบของร่างที่อยู่เหนื่อยกว่า เสื้อที่คลุมร่างกายถูกกระชากออกไม่เหลือชิ้นดี
"หึ ร้องไห้ไปมันก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ"
มือใหญ่บีบกรามเล็กจนคนตรงหน้าต้องสะบัดหน้าไปมาอย่างหาทางหนี ลิ้นร้อนถูกส่งเข้าไปในปากต้อนกวาดลิิ้นเล็กอย่างดุเดือด คนที่ขัดขืนต้องยกมือขึ้นมาทุบตีและผลักตัวคนข้างบนออกอย่างต้องการอากาศหายใจ
"อื้อออื้มมม"
แดเนียลยิ้มมุกปากทันทีเมื่อเขาผละออกมาปล่อยให้คนตัวเล็กอ้าปากหอบเอาอ๊อกซิเจนเข้าไปเลี้ยงร่างกายด้วยความเหนื่อยหอบอกเล็กกระเพื่อมขึ้นลงจนน่าส่งลิ้นไปเลียยอดอกนั้นเสียเหลือเกิน
"ไอ้เอื้ยแอนอ่อยอู" ร่างเล็กท้วงขึ้นโดนรุกร้ำจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนปากบวมเจ่อ มันรุนแรงกว่าทุกครั้งจนได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้งอยู่ในปากแต่แทนที่แดเนียลจะผละออกแต่กับกดซ้ำหนักกว่าเดิมอย่างหื่นกระหาย ความดิบเถื่อนถูกหยิบยื่นให้ร่างเล็กแม้ว่ามันอาจจะไม่ใช่ครั้งแรกของเขากลับแดเนียลก็ตาม
"ฮึก..ไม่เอาแล้ว!..ปล่อยกู..อ๊ะ.." เสียงใสร้องออกมาอย่างอดไม่ได้เมื่อปากหนาคลอบคลุมตุ่มไตของตนเข้าเต็มปากและใช้ลิ้นดูดดุนอย่างแรง นิ้วเรียวยาวจิกเข้าที่เตียงเมื่อความเสียวซ่านมันแผ่ครอบคลุมจนร่างบางต้องกัดฟันแน่น จากข้างนึงลุกไปอีกข้างนึงจนร่างบางแถบจะละลายไปกับเตียง ความรู้สึกตอนนี้มีทั้งความโกรธความเกลียด..
"ทำไมเงียบละ ร้องออกมาสิพี่ซองอู!!"แดเนียลัวเราะในลำคอ ทำให้ร่างบางน้ำตาไหลออกมาอีกรอบ เขาเกลียด เกลียดร่างกายตัวเอง เกลียดคนตรงหน้ามากที่สุด
"มึงมันเลว..ฮึก"
"พี่ก็ต้องทำใจหน่อยนะ เพราะผมมันเลวกว่าที่พี่คิด"
"ฮึก" ร่างบางปรือตามองคนตรงหน้า
"ผมจะทำให้พี่หนีผมไปใหนไม่ได้ ต่อให้พี่หนีไปผมก็จะตามหาพี่ให้เจอ"
ปากหนาไล่โลมเลียทั่วกายขาวที่ตอนแรกกะจะแกล้งเล่นเท่านั้น แต่ตอนนี้อารมณ์ความตรงการที่อยู่ๆมันก็ประทุขึ้นมา มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่างทั้งยังบีบครั้นสะโพกมนจนทำให้ซองอูสะดุ้งขนลุกกราว
ความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศในห้องที่กระทบกับผิมนุ่นทำให้ร่างบางถึงกับขนลุกกราวอีกครั้ง ร่างบางเริ่มกับมากิ้นและทุบตีอีกครั้งพยายามที่จะเบี้ยงหน้าหลแต่กลับถูกตามอีกตามเคย
"ไอ้แดน!..ฮึก..ไม่เอา!!" ร่างบางดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างของแดเนียลที่มีเพียงกางเกงบ๊อกเซ่อแค่ตัวเดียว ร่างบางได้แต่อ้อนวอนแต่เหมือนคนที่ใช้แต่อารมณ์กามของตัวเองนั้นจะไม่ฟังคำพูดของเขาเลย มือหนาเลื่อนขึ้นมากอบกุมกายเล็กและพาให้อารมณ์ของคนที่นอนหอบอยู่นั้นกระตุกฮวบ เสียงครางระงมดังไปทั่วห้องกว้างเมื่อถูกเร่งจังหวะจนเกิดเสียงเฉอะแฉะดังขึ้น
"อื้อออ.. อ๊ะ!.. ย..หยุด..อ๊าาาา!!" ความแรงและเร็วถูกตีขึ้นจนร่างของซองอูกระตุกวูบ น้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเต็มมือใหญ่คนที่แทบจะหมดแรงปรือตามองอีกคนด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ไอ้เหี้ยแดน สารเลว!
"อย่าเพิ่งตายคาเตียงผมละพี่่"
"พ..พอได้แล้ว..ฮึก"
"ผมบอกพี่แล้วไงว่าวันนี้จะเป็นวันที่พี่ไม่มีวันลืม" แดเนียลพูดเสียงเรียบก่อนจะจับร่างบางให้พลิกกายคว่ำกับเตียง ดวงตาคมกริบไล่มองกายขาวอย่างพอใจ ทำไมครั้งนี้พี่ทำให้ผมไม่อยากละจากตัวพี่เลยพี่ซองอูพี่กำลังทำให้ผมเป็นบ้า
"พอสักที..ฮืออ..ฮึกพอ..อึก อ๊ะอ๊าา!!" ร่างบางร้องออกมาเมื่อความเย็นบางอย่างจ่อเข้ามาที่ช่องทางหลังของตัวเอง ซองอูหดเกร็งเมื่อรู้ว่ามีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาข้างใน
"กูเจ็บไอ้สัส! เอามันออกไปอ๊ะะ!!" ซองอูตวาดใส่คนที่กำลังทำอนาจารกับร่างกายของเขา แต่นั้นกลับห้ามอะไรไคนตรงหน้าไม่ได้เลย เมื่อนิ้วยาวถูกส่งเข้าไปข้างในคนที่อยู่เหนือกว่าได้แต่กัดฟันแน่น
"อย่าเกร็งดิพี่" ร่างหนาพูดขึ้นมาก่อนที่ใบหน้าคมจะโน้มเข้าหาใบหน้าเล็กแล้วประกบจูบอีกครั้ง ขณะเดียวกันนิ้วเรียวก็ชักเข้าชักออกจนร่างบางกระสับกระส่าย และเมื่อความเคยชินผ่านไปนิ้วที่สองและสามก็ถูกส่งเข้ามาอีกจนทำให้ร่างบางถึงกับนิ่วหน้า มันรู้สึกเหมือนร่างทั้งร่างจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
"อ๊ะ..เจ็บ..ก..กูอ๊ะอ๊าาาา!!"
"คนร่านๆแบบพี่นี่เจ็บเป็นด้วยเหรอผมคิดว่าพี่น่าจะชินได้แล้วนะ"
คำพูดที่ร่างสูงเปล่งออกมามันเหมือนมีมีดหลายล้านเล่มกรีดเข้ามาที่ใจของคนร่างบาง ใหนคนที่บอกว่ารักกัน ใหนคนที่บอกว่าจะไม่ทำร้าย นี่คือสิ่งที่เขาควรได้รับใช่มั้ย น้ำตาถูกหลั่งออกมาอีกครั้งพร้อมเสียงสะอื่นจนตัวโยน
"คนเลวๆอย่างพี่มันควรจะคู่กับคนเลวๆอย่างผม!!" ผมจบแดเนียลก็ดึงสะโพกเล็กให้เข้ามาหา ก่อนจะถอดนิ้วทั้งสามออกแล้วใส่แท่งร้อนเข้าไปแทน เสียงร้องดังลั่นด้วยความเจ็บปวด ช่องทางแคบตอดรัดแก่นกายใหญ่จนไม่สามารถขยัยตัวได้ แกนใหญ่ที่เสียบคาช่องทางรักไว้เพื่อให้คนใต้ร่างๆด้ปรับตัวเริ่มขยับเข้าออกจากช้าไปเร็วเพื่อให้ถึงสุดปลายทาง
"อ๊ะอ๊า..ฮึก..จ..เจ็บอาอ๊ะ..ด..แดน..อ๊าาา!!" เสียงครางที่ดังกระเส่าพอๆกับเสียงร้องที่บ่งบอกว่าเจ็บปวดจนร่างกายจะแตก เสียงเนื้อกระทบกันดังระงมไปทั่วห้องอย่างน่าอาย ใบหน้าคนที่ควคุมนั้นมีความสุข ทั้งที่คนรองรับอารมณ์นั้นเจ็บจนแทบขาดใจ ซองอูครางออกมาอย่างลืมความอาย
"เชี้ยโคตรแน่นเลยว่ะ"
"ด..แดน..อ๊ะอื้มม อ๊ะอ๊ะ"
"ครางชื่อผมสิพี่ซองอู"
"อ๊ะ..ด..แดเนียล..อ๊าาา!!" เมื่อแก่นกายใหญ่สวนโดนจุดกระสันเข้าเต็มแรงทำให้เสียงหวานครางลั่น สร้างความพอใจให้ร่างสูงเป็นอย่างมาก เตียงใหญ่สั่นคลอนดังเอี๊ยดอ้าดแทบจะพังลงมาเพราะความเร็วและแรงอย่างไม่ยั่งของร่างสูง
ความสุขลึกๆที่ถูกตีมาทับความเจ็บปวดทำให้ซองอูนึกอยากจะกลั่นใจตาย จนสุดท้าย..
"อ๊าาาา!!//อืมมมม!!" สิ้นเสียงร่างทั้งสองก็ฟุบลงราบกับเตียงไปพร้อมกับน้ำรักมากมายของแดเนียลที่ถูกฉีดเข้าไปในช่อทางของซองอูแถมยังมากจนมันล้นไหลออกมาตามง้ามขาของร่างบาง คนที่โดนกระทำนอนหายใจหอบถี่ฟุบหน้าลงกับหมอนก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอีกครั้งโดยไม่สนใจว่าร่างสูงจะพูดว่ายังไง ตอนนี้เค้าเกลียด เกลียดคนที่ชื่อคังแดเนียล
"พี่ซองอู.."
"..." ซองอูไม่ตอบโต้เพราะตอนนี้แค่แรงที่จะลืมตายังไม่มี เขาแค่ขอให้เรื่องวันนี้มันเป็นแค่ความฝัน ตื่นเช้ามาหวังว่าเขากับคังแดเนียลจะเป็นแค่คนที่ไม่รู้จักกัน เป็นแค่คนร่วมโลกกันเท่านั้น พอกันทีกับรักจอมปลอม ..
"ขอโทษ.."
กลับมาเม้นกันด้วยน้าาา ❤❤❤❤❤
เรื่องเต็มอยู่ในจอยหรือธัญวลัยคะ
ตอบลบ